ورزش درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آرشيو وبلاگ نويسندگان جمعه 13 ارديبهشت 1392برچسب:, :: 21:41 :: نويسنده : مهدی فرخانی
آب گرفتگی مغز هیدروسفالی، از تشخیص تا درمان بدن انسان سرشار از شگفتیهاست. حتی در حالت عادی و آرامش، اعضا و اندامهای مختلف بدن با یک نظم و ترتیب خاصی در حال فعالیت هستند. اما گاهی وجود یک مشکل کوچک میتواند تمامی این نظم را به هم بزند، مشکلی مانند بسته شدن یک شکاف کوچک در مغز. آبگرفتگی در مرکز فرماندهی بدن مغز، مرکز فرماندهی بدن است. این ارزشمندترین عضو بدن، در صندوقچهای محکم به نام جمجمه حفاظت میشود. در داخل جمجمه چیزهای دیگری هم برای محافظت از مغز وجود دارد، مثل پیچیدن ظروف چینی در روزنامه تا نشکنند. درون جمجمه هم سیستم مشابهی وجود دارد؛ به این ترتیب که مایع مغزی- نخاعی که از عروق مغزی به داخل جمجمه و حفرها (بطنهای) مغزی ترشح میشود، غیر از تأمین ایمنی و تغذیهی مغز و یا شستشوی سلولهای آن، فشار داخل مغز و نخاع را هم کنترل میکند، اما گاهی در اثر حوادثی مختلف، مسیر تخلیهی این مایع به خارج مغز مسدود میشود و با افزایش ترشح مایع به داخل مغز، بیماری خاصی به نام "هیدروسفالی" به وجود میآید. هیدروسفالی چیست؟ کلمه "هیدروسفالی" از ریشه دو کلمه یونانی "هیدرو" به معنی آب و "سفالوس" به معنی سر تشکیل شده است و در اصطلاح یعنی "آب درون سر". مسیر حرکت مایع مغزی-نخاعی از اطراف مغز به درون حفره های مغزی و سپس از یک شکاف باریک به قسمت قاعده مغز و از آنجا به اطراف نخاع است. هنگامی که به هر دلیلی تعادل بین ترشح مایع مغزی-نخاعی و تخلیه و باز جذب آن به خون به هم بخورد، هیدروسفالی به وجود میآید. علل به وجود آورنده به غیر از مسایل ژنتیکی و بعضی مشکلات مادرزادی، مسایلی مثل آسیب به سر، خونریزیهای مغزی، عفونتها (مثل مننژیت) و یا تومورهای مغزی میتوانند با مکانیسمهای مختلفی (بستن مسیر تخلیه یا ترشح بیش از حد مایع) باعث افزایش مایع مغزی نخاعی درون جمجمه شوند. اما شایعترین و معروفترین علت هیدروسفالی، علت مادرزادی است که معمولاً یک مورد از هر 500 مورد تولد را درگیر میکند. هیدروسفالی مادرزادی اغلب زمینه ژنتیکی دارد و یا تکامل ناقص سیستم عصبی جنین باعث آن میشود، اما مشکلاتی مثل خونریزیهای مغزی هنگام زایمان و عفونت مادر هم، هیدروسفالی را به وجود میآورند.
علایم و نشانهها علایم هیدروسفالی بسته به سن بیمار متفاوت است. سیر بیماری و نوع تطابق هر فرد با این بیماری هم در بروز علایم تأثیر دارند، مثلاً در نوزادان که جمجمه هنوز نرم است و شکل نگرفته است، افزایش فشار داخل جمجمه باعث بزرگتر شدن آن میشود (شکل معروف هیدروسفالی). بطنهای مغزی نوزادان هم قابلیت تطابق بیشتری دارد، اما به طور کلی علایم این بیماری به دلیل فشار بر سلولهای مغزی به وجود میآیند. در نوزادان، استفراغ ، بیخوابی، تحریکپذیری، پایین رفتن چشمها و تشنج از علایم شایعاند. اما در کودکان بزرگتر و بزرگسالان چون جمجمه قابلیت تغییر ندارد، سردرد، تهوع و استفراغ ، تورم اعصاب ته چشم، دوبینی یا تاری دید، اختلال تعادل، اختلال در راه رفتن، بیاختیاری ادرار، خستگی شدید، تحریکپذیری و یا حتی اختلالات مزمن تری مثل تغییر شخصیت یا از دست رفتن حافظه و همچنین دمانس (زوال عقلی) ممکن است به وجود آید. روش تشخیص معمولاً هیدروسفالی خفیف را که در آن هنوز جمجمه تغییر نکرده است، بر اساس علایم عصبی و معاینات پزشکی و سپس انجام سونوگرافی از بطنهای مغز میتوان تشخیص داد. تشخیص قطعی این بیماری با انجام سیتیاسکن وام آرای از مغز صورت میگیرد که در آن شکل بطنهای مغزی و میزان مایع مغزی-نخاعی مشخص میشود. روشهای جدیدی وجود دارند که میتوانند شکل هیدروسفالی مادرزادی را از همان دوران جنینی تشخیص دهند. روش تشخیص هیدروسفالی بر اساس تصمیم پزشک و با توجه به سن، علایم بالینی و حدس در مورد علت بیماری انتخاب میشود هدف اصلی در درمان هیدروسفالی، کاهش فشار مایع مغزی-نخاعی است. این کار معمولاً توسط روشهای جراحی و با استفاده از وسیلهای به نام شانت انجام میشود که مایع مغزی نخاعی اضافه را از درون جمجمه به ناحیهای دیگری در بدن که مایع بتواند در آنجا جذب شود، منتقل میکنند. در واقع شانت مثل یک ناودان میماند که مایع اضافه را در جایی دیگر (مثلاً درون قفسه سینه یا درون فضای شکمی) تخلیه میکند. یک روش درمان خاص هم وجود دارد که در آن جراح با کمک دوربینهای میکروسکوپی، حفرهای در کف بطن سوم مغزی ایجاد میکند تا مایع از آنجا تخلیه شود. البته این روش در بعضی افراد خاص کاربرد دارد. برای درمان هیدروسفالی، علاوه بر استفاده از این روشهای درمانی، باید علت اصلی به وجود آورنده بیماری هم برطرف شود، مثلاً تومور مغزی که در صورت امکان باید برداشته شود. پیشآگهی بیماران چگونه است؟ عوامل مختلفی میتوانند روی پیشآگهی این بیماران و کیفیت زندگی آنان تاثیر بگذارند. آینده بیماران مبتلا به هیدروسفالی، با توجه به علت بیماری، زمان تشخیص، روش درمان، نوع پاسخ به درمان و عوارض به وجود آمده برای هر بیمار متفاوت است. والدین کودکان مبتلا به هیدروسفالی باید هوشیار باشند، زیرا ممکن است در روند رشد جسمی و روحی فرزندشان مشکلاتی به وجود بیاید، اما این مساله برای همه صادق نیست. بسیاری از کودکانی که بیماریشان به موقع تشخیص داده شده و درمان شده اند، با اقدامات بازپروری، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی و کاردرمانی (با توجه به نوع عوارض) توانستهاند زندگی عادی و طبیعی داشته باشند. با توجه به این نکته که هیدروسفالی درمان نشده میتواند منجر به مرگ شود، اهمیت درمان به موقع و حمایتهای بعد از آن، برای خانواده بیماران آشکار خواهد شد. استفاده به موقع از درمانهایی (مثل استفاده از شانت (اگر چه در بعضی موارد، عوارضی مثل گرفتگی شانت یا عفونت را به دنبال دارد که آنها هم البته با جراحی مجدد قابل اصلاح هستند. میتواند ضامن یک زندگی با کیفیت خوب باشد. هماکنون موسسات بینالمللی مختلفی در حال تحقیق و بررسی برای کشف روشهای جدید درمان، تشخیص زودتر و در نهایت جلوگیری از به وجود آمدن هیدروسفالی هستن. کیست های مغزی : این عنوان شامل چند نوع کیست های داخل مغزی است که بطور وسیع به دو گروه تقسیم می شود : 1- کیست هایی که از اتصال بافت های خارج پوستی سرچشمه می گیرند ، این گروه از سلولها به بافتهای عمقی تر مهاجرت می کنند . 2- کیست های عنکبوتیه با منشاء متنژی شایع ترین محل هر نوع کیست در حفره ی خلفی و میانی است . ماهیت این کیستها بوسیله ی محتویات آنها تعیین می شو د. این محتویات محصول ترشحات لایه ی اپی تلیال است . یک کیست درموئید ممکن است ترشحات محاسبه ای داشته باشد که محتویات آن چربی زیاد است . کیست عنکبوتیه اساساً حاوی آب است و زمانی که میزان آب زیاد باشد به معنای توده است . کیست کولوئید بطن سوم : پاتولوژی این نوع کیست نادر است ولی شکل تیپیک دارد . در نوجوانان کثیرالوقوع است ،اما شیوع آن کمتر از 1000/1 تومورهای داخل مغزی است . وجه افتراق کیست لوکوئید از نوع پاتولوژیکی در منظم بودن ، ثابت بودن غلظت آن و جایگاه آن ( در داخل بطن ) است . چنانچه غلظت کیست افزایش یابد ، اندازه کیست تغییر می کند . کیست کولوئید بطور تیپیک از لب خلفی سوراخ مونرو ناشی می شود : یعنی محلی که علایم انسدادی کیست را ایجاد می کند و در این موقع است که کیست کولوئید فرم پاتولوژیکی پیدا می کند . کیست کولوئید با اپی تلیوم ستونی پر می شود و حاوی مواد موکوسی است . کیست های بطنی ؛ کیست های بطنی ممکن است بطور آزاد (معمولاً به تنهایی) درون بطنهای مغز یا کانال ارتباط دهنده بطن سوم و چهارم مغزی شناور باشند یا اینکه به دیواره ی بطن بچسبند این کیست ها معمولاً بدون علامت هستند ولی می توانند باعث افزایش فشار داخل جمجمه به دلیل انسداد کامل یا متناوب شوند . روش جراحی غده صنوبری ، حداقل عمل تهاجمی : جراحان با استفاده از اندوسکوپ متصل به دوربین که از راه بینی به سینوس های بیمار وارد می شوند ، بدون انجام برش های خارجی به تومور دسترسی پیدا می کنند . آنها با راهنمایی اندوسکوپ متصل شده به کامپیوتر ، حفره های کوچک را در پایه جمجمه و غشای پوشاننده مغز باز می کنند تا تومور را بردارند . با مشاهد و دسترسی بهتر به این بافتهای تخریب شده ، برش تومور بدون ایجاد صدمه به مغز میسر می شود و خط عوارض پس از جراحی کاهش می یابد . این امر منجر به انجام عمل جراحی با بستری کوتاه مدت در بیمارستان و بهبود سریع تر با نتایج بهتر خواهد شد .
ورزش تنها برای سلامت قلب و کنترل وزن شما مفید نیست، بلکه توانایی ذهنی و هوش شما را نیز تقویت می کند. مطالعات نشان داده اند که ورزش برای مغز نیز بسیار مفید است و بر خلق و خو، پُر انرژی بودن، هوشیاری و احساسات خوب شما بسیار موثر می باشد.سلامت نیوز همچنین فعالیت بدنی برای بهبود اختلال بیش فعالی و عدم تمرکز ذهنی کودکان نیز بسیار مفید است. نتایج مطالعات اخیر نشان داده است کودکانی که قبل از رفتن به سر کلاس درس 15 تا 45 دقیقه می دوند و فعالیت بدنی دارند، میزان جنب و جوش و بی قراری آن ها در کلاس درس به نصف کاهش می یابد. در اغلب افراد اخلاق و رفتار 2 تا 4 ساعت پس از ورزش هموار و آرام می ماند. چگونگی تاثیر ورزش در تقویت مغز: ورزش بر نواحی بسیاری از دستگاه عصبی و ترشح مواد شیمیایی شاد کننده ای مانند سروتونین و دوپامین موثر است که نتیجه ی این امر در نهایت ما را آرام و شاد و خرسند می نماید. به عبارتی دیگر اگر نمی خواهید منتظر بمانید تا احساسات خوب برای شما پیش آیند، خودتان می توانید با ورزش کردن به استقبال آن ها بروید و خود را شاد نمایید. وقتی شخصی ورزش نماید این امر باعث می شود که بهتر فکر کند و عملکرد بهتری داشته باشد و روحیه ی بهتری بیابد. شما با ورزش سیستم اعصاب و عملکرد خودتان را به وضعیت بهتری می رسانید. تاثیر ورزش بر بهبود افسردگی : همان طور که ذکر شد ورزش علاوه بر کمک به سلامت قلب و عضلات و برطرف نمودن چاقی و عوارض ناشی از آن، بر بهبود خلق و خو و تقویت اعصاب نیز بسیار موثر است. امروزه عارضه ی افسردگی روند رو به رشدی به ویژه در جوامع شهری یافته است و بسیاری از افراد افسرده به پُرخوری و منزوی شدن روی می آورند و تبدیل به انسان هایی چاق، افسرده و منزوی می گردند و سلامت خود را به مخاطره می اندازند. در نقطه ی مقابل برخی از افراد افسرده نیز ممکن است اشتها به غذا خوردن را از دست بدهند و دچار اختلالات جسمی و عصبی شوند. همه می دانیم که افسردگی مختل کننده ی فعالیت های ما است چرا که افسردگی حافظه و کارایی فرد را مورد مخاطره قرار می دهد. در حالی که اگر شما بتوانید روان خود را کنترل کنید می توانید به آرامش و تمرکز ذهنی و حافظه ی خوب دست پیدا کنید. مطالعات نشان داده اند که ورزش و فعالیت بدنی در کاهش عصبانیت، خستگی، استرس و افسردگی بسیار مفید واقع می شوند. جالب است بدانید اخیرا مطالعه ای بر روی 150 فرد با سن 50 سال و بالاتر که افسردگی در آنان تشخیص داده شده بود انجام گرفت. در این مطالعه افراد به 3 گروه درمانی تقسیم شدند و برای آن ها هر یک از روش های ورزش و فعالیت بدنی یا مصرف داروی ضد افسردگی سرترالین با نام تجاری زلفت(Zoloft) و یا ترکیب هر دو؛ یعنی ورزش و دارو، برای مدت 4 ماه تجویز شد.پس از پایان 4 ماه هر سه گروه احساس بهتری داشتند. ولی پژوهشگران تحقیق را رها نکردند و 6 ماه بعد مجددا افراد را بررسی نمودند و مشاهده نمودند که برگشت بیماری افسردگی در افرادی که از روش ورزش برای درمان استفاده می نمودند آشکارا کمتر از گروه های مصرف کننده ی دارو یا مصرف کننده ی توام دارو و ورزش بود. به نظر می رسد مصرف دارو به موازات ورزش موجب مخدوش کردن اثرات مفید ورزش می شود. بر این اساس ورزش می تواند یک روش درمانی برای انواع افسردگی باشد. پس توجه به این نکته مهم است که ورزش و فعالیت بدنی می تواند اضطراب و عصبانیت را برای چند ساعت پس از ورزش کاهش دهند. بر همین اساس قبل از آن که افسردگی به سراغ شما بیاید ورزش را در برنامه ی خود بگذارید. البته ورزش نباید شدت زیادی داشته باشد و خود موجب فشار آوردن به شما شود بلکه باید ملایم و فرح بخش باشد. روش صحیح ورزش کردن برای تقویت مغز: برای تقویت مغز توصیه به انجام ورزش های با شدت ملایم تا متوسط می شود. البته روزانه 8 تا 12 دقیقه تعریق و ورزش با شدت زیاد(60 درصد از سرعت ضربان قلب) برای تقویت مغز خوب است. ولی مابقی فعالیت بدنی روزانه بهتر است از فعالیت های سبک تر باشد تا به فرد ورزش کننده فشار و تنش وارد نشود. همچنین توصیه می شود به جای یک جلسه فعالیت بدنی شدید بهتر است فعالیت بدنی را در دو نوبت انجام دهید. برای مثال 20 تا 30 دقیقه در صبح شنا یا ورزش کنید و سپس در شب به پیاده روی بپردازید. شما می توانید ورزش و پیاده روی را در طی روز تقسیم کنید و لازم نیست در یک نوبت با ورزش بیش از حد، خودتان را خسته و کوفته نمایید. توصیه می شود که حداقل برای سه روز در هفته روزی 30 دقیقه را به فعالیت بدنی ملایم مانند نرمش، پیاده روی و گردش یا شنا بپردازید. البته توصیه ی بهتر نیم الی یک ساعت فعالیت بدنی برای 5 روز در هفته می باشد، که در نهایت بسیار مفید تر است ازآن که هر روز فعالیت بدنی و ورزش داشته باشید. اگر واقعا مایل هستید تلاش بیشتری را برای سرحال بودن و تقویت مغز و جسم خود انجام دهید می توانید برای 5 تا 6 روز در هفته روزی 90 دقیقه به ورزش و پیاده روی بپردازید. اغلب ما می توانیم روزی نیم ساعت پیاده روی را در بین مشغله ها و کارهای روزمره ی خود بگنجانیم اما مهم آن است که انگیزه ی ورزش کردن را داشته باشیم. شما می توانید از طیف گسترده ای از ورزش ها و نرمش ها برای تقویت مغز و اعصاب خود ب
نظرات شما عزیزان:
پيوندها
تبادل لینک
هوشمند |
||||
|